احمدینژاد از کجا به کجا؟
تاریخ انتشار: ۲۰ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۵۹۲۶۷
آفتابنیوز :
از سکوتش رضایت ندارند؛ او را نکوهش میکنند که چرا در جریانات مربوط به جنگ غزه ساکت است و حرفی نمیزند؛ آنهم فردی که زمانی در رابطه با یک سر جنگ امروز در غزه سخنانی تند میگفت، آنهم در قامت رییس دولت جمهوری اسلامی و امروز در قامت رییس دولت اسبق ترجیحش بر سکوت است؛ محمود احمدینژاد رییس دولتهای نهم و دهم این روزها مورد انتقاد بخش زیادی از محافظهکاران است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
براساس آنچه آزادی بیان میگوید، اظهارنظر و موضعگیری درباره مسائل مختلف برای شهروندان واجب نیست و هر شخصی میتواند درباره یک موضوع موضعگیری کند یا نکند، اما در اینجا منتقدان انتظار موضعگیری از فردی را دارند که در کسوت رییس دولت جمهوری اسلامی، ۸ سال تندترین مواضع را درباره اسراییل بر زبان میراند و به اعتقاد بسیاری، آن سخنان برای کشور هزینههای هنگفتی ایجاد کرد.
از ۷ اکتبر تا امروز حدود ۳۵ روز میگذرد و کلامی له یا علیه عملکرد اسراییل در جنگ غزه نگفته است؛ موردی که خشم محافظهکاران را برانگیخته است، اما آنچنان نمیخواهند بروز و ظهورش دهند. البته برخی رسانههای آنها که زمانی سنگ احمدینژاد را بر سینه میزدند، حالا از سکوت او انتقاد میکنند.
انتقاد تند روزنامه نزدیک به قالیباف و یک پرسش!
روزنامه صبحنو، نزدیک به قالیباف هفته گذشته در گزارشی محمود احمدینژاد را بابت سکوتش به باد انتقاد گرفت و تلویحا اتهاماتی را نثار او کرد.
این روزنامه در گزارشی نوشت: «آیا رگ اسراییلستیزی احمدینژاد فقط زمانی متورم میشود که تهییج افکار عمومی جهان علیه ایران و به نفع غرب را در پی داشته باشد و سوال مهمتر اینکه، چرا؟»
در بخش دیگری از این گزارش نوشته شده: «حتی اگر قصد احمدینژاد از سکوتش در برابر نسلکشی و کودککشی رژیم صهیونیستی، انتفاع رسانهای باشد، نام او با عناوین مثبتی در رسانهها درج نمیشود و باید توجه داشته باشد که صرف خبرسازی مهم نیست و تاثیر و جریان خبر، نمای کلی یک شخصیت سیاسی را در اذهان عمومی میسازد.»
در بخش دیگری از گزارش آمده: «احمدینژاد که در مورد صحبتهایش در انکار هولوکاست بعدها گفته بود: «در مساله هولوکاست مانند بسیجی بدون ترمز حرکت کردم.»، در واقع کاری کرد که هالیفی، رییس سابق موساد تاکید کرد: «ما هرگز در موساد قادر نبودیم بهتر از آنچه احمدینژاد برای ما انجام میدهد، انجام دهیم.» یا حرفهایی مشابه از سوی مئیر داگان، رییس دیگر موساد. تیتر فیگارو بعد از پایان ریاستجمهوری احمدینژاد هم گمانههای زیادی را در راستای این ادعا برانگیخت.»
تیتر مورد اشاره روزنامه صبحنو، مهر ماه سال ۱۳۹۲ بود که نوشت: «رفتن احمدینژاد امید اسراییل را به باد داد» در این گزارش تحلیلگر فیگارو تاکید کرده بود که «اسراییل از رفتن احمدینژاد، رییسجمهور پیشین ایران ابزار مهم فشارش را از دست داده است؛ رییسجمهوری که با سخنرانیهای جنجالیاش درباره هولوکاست و محو اسراییل، فرصتهایی را برای اسراییل ایجاد کرده بود.»
حرفهای مئیر داگان، رییس سابق موساد نیز که «صبحنو» به آن اشاره کرده، سال ۱۳۸۸ و پس از انتخابات جنجالبرانگیز ریاستجمهوری آن سال بیان شد. داگان در این سخنان مدعی شده بود که «وجود چنین فردی در راس دولت جمهوری اسلامی، موقعیت اسراییل را برای توجیه خطرها و تهدیدهای اتمی ایران آسانتر خواهد کرد.»
صبحنو در ادامه گزارش تندی که علیه احمدینژاد نوشته، آورده که «اکنون در این روزها که به تعبیر بسیاری، هولوکاست دیگری در خاورمیانه در جریان است، اینبار، اما به عاملیت رژیم اسراییل ولی محمود احمدینژاد که یک بار با طرح مساله هولوکاست، جهان را شگفتزده کرد، آنهم درست موقعی که کمی پیش از آن اشغالگران زیر فشار افکار عمومی مجبور شده بودند از نوار غزه خارج شوند و عملیات تخلیه برخی شهرکهای یهودینشین را در این منطقه آغاز کنند، اینبار پشت دیوار سکوت پنهان شده است؛ سکوتی که شگفتی و اعتراضهای بسیار هم نتوانست خدشهای بر آن وارد کند.»
بسیج جهانی با نفی هولوکاست
احمدینژاد پس از در دست گرفتن عنان دولت، آبانماه ۱۳۸۴ در همایشی با عنوان «جهان بدون صهیونیسم» حضور یافت و سخنان تندی نسبت به اسراییل بیان کرد. او گفت که برخی «میگویند مگر میشود دنیای بدون امریکا و صهیونیسم را شاهد باشیم؟ ولی شما به خوبی میدانید که این شعار و هدف یک هدف دستیافتنی و حتما شدنی است.» رییس دولت نهم افزود: «من تردید ندارم که موج جدیدی که در فلسطین عزیز به راه افتاده و امروز در دنیای اسلام نیز شاهد آن هستیم، موجی از معنویتی است که سراسر دنیای اسلام را فراگرفته و به زودی این لکه ننگ را از دامان دنیای اسلام پاک خواهد کرد و این شدنی است.»
احمدینژاد در بخش دیگری از سخنانش تاکید کرد که «البته باید مراقب فتنهها باشیم. بیش از ۵۰ سال است که جهان استکبار تلاش میکند به موجودیت این رژیم مجعول رسمیت بدهد و تلاشهای بسیاری را در این راستا انجام داده است تا در گام اول آن را تثبیت کند و آنگاه گامهای بعدی را بردارد.»
این سخنان با واکنشهای تندی در سطح جهانی روبهرو شد. شورای امنیت سازمان ملل در ارتباط با سخنان احمدینژاد بیانیهای صادر و آن را محکوم کرد.
در بیانیه شورای امنیت آمده بود: «اعضای شورای امنیت اظهارات در خصوص اسراییل را که به عالیجناب آقای محمود احمدینژاد، رییسجمهوری اسلامی ایران نسبت داده شده است، محکوم میکنند. در این بیانیه اضافه شده است: اعضای شورا از بیانیه ۲۷ اکتبر دبیرکل سازمان ملل حمایت میکنند که خاطرنشان میکند تحت منشور سازمان ملل تمام اعضا متعهد شدهاند از تهدید یا استفاده از زور علیه تمامیت ارضی یا استقلال سیاسی هر کشوری خودداری کنند.»
این بیانیه در شرایطی صادر شد که ایران و تروییکای اروپا شامل آلمان، انگلیس و فرانسه در جریان پرونده هستهای ایران با یکدیگر در حال جدال دیپلماتیک بودند.
در همین زمینه آنگلا مرکل پس از پیروزی انتخاباتی در آلمان، به سخنان محمود احمدینژاد واکنش نشان داد و گفت: «اگر در ایران حق اسراییل برای وجود داشتن زیر سوال است، آنگاه ما نمیتوانیم هیچگونه شکیبایی در این باره از خود نشان دهیم. این باید با تمامی ابزارهای در دسترس مورد شماتت قرار گیرد.»
نخستین نشانهها از اثرات سخنان احمدینژاد آنجا بود که پس از سخنان مرکل، رویترز نوشت: «آلمان بخشی از تلاش اروپا برای متقاعد ساختن تهران به رها کردن برنامه هستهای این کشور است، اما اظهارات مرکل اشاره کرد که رویکردهای برلین ممکن است پس از اظهارات اخیر محمود احمدینژاد سختتر شود.»
آلمان زمین بدهد!
حدود یک ماه پس از این ماجرا، احمدینژاد باز هم سخنانی در ارتباط با اسراییل بیان کرد؛ سخنانی که باز هم واکنشهای تندی در جهان حتی از سوی کشورهای نزدیک به ایران برانگیخت.
او در گفتگو با «العالم» ضمن نفس هولوکاست گفت: «مگر نه اینکه کشورهای اروپایی اصرار دارند در جنگ دوم جهانی یهودیکشی راه انداختند، آنها میگویند هیتلر چند میلیون یهودی در کورههای آدمسوزی سوزانده و از بین برده و یهودیان را آواره کرده است، چون یهودیان در جنگ جهانی مظلوم واقع شدند. پس آنها باید از رژیم اشغالگر قدس حمایت کنند. ما این امر را قبول نداریم، اما آنها اینقدر روی این حرف معتقد و مصمم هستند که هر محققی که با شواهد تاریخی این حرف را نقض میکند، آنها با شدیدترین وجه قضایی با آن برخورد میکنند. زندانی میکنند و محکوم میکنند.»
احمدینژاد در ادامه خواستار اعطای بخشی از خاک اروپا به ساکنان «اراضی اشغالی» شد: «حالا که شما اعتقاد دارید به اینکه ظلم به یهودیان کردهاید، چرا باید مسلمانان و مردم فلسطین تقاص آن را پس دهند. خب شما ظلم کردید، یک قطعهای از اروپا را در اختیار این رژیم صهیونیستی بگذارید و هر دولتی را که میخواهد تشکیل دهد، ما حمایت میکنیم.»
او افزود: «هرقدر که دوست دارید از آن حمایت کنید. کمک مالی و کمک تسلیحاتی، چطور آمدهاید بخشی از جهان اسلام و سرزمین مردم فلسطین را میبخشید. شما میگویید هیتلر جنایت کرد، چرا بچهها و زنان فلسطینی باید پاسخ و تقاص این جنایت را بدهند، اروپا یک قاره آبادی است. همان آلمان یک کشوری است که مدعی است یهودیها را کشته و اخیرا یک دانشمندی در اتریش گفت این خبر جعلی است، او را دستگیر کردند و محاکمه میکنند، خب آلمان و اتریش بیایند یک، دو تا سه ایالت و هرچه دوست دارند در اختیار رژیم صهیونیستی قرار دهند و در آنجا کشوری تشکیل دهند که همه اروپا طرفدار آن هستند و مساله بهطور ریشهای حل خواهد شد. چرا اصرار دارند که با تحمیل خود به سایر قدرتها، غدهای را اینجا بگذارند که همیشه درگیری و تنش هست. این یک پیشنهاد است.»
در واکنش به این سخنان وزارت امور خارجه روسیه این سخنان احمدینژاد را «غیر قابل پذیرش» خواند و تاکید کرد: «تفسیر چنین بیانیههای غیرقابل پذیرشی دشوار است. در رابطه با جنگ جهانی دوم، حقایقی تاریخی وجود دارد که همه از آن آگاهند. این حقایق برای بازبینی نیستند و وقوف به این مطلب برای همگان ضروری است. روسیه نیز مانند جامعه بینالمللی موکدا خواهان آن است که اسراییل در صلح و امنیت پهلو به پهلوی کشور مستقل فلسطین زندگی کند. تمامی اعضای سازمان ملل باید اصول بنیادی روابط بینالملل، مندرج در آییننامه سازمان و از جمله اصول استقلال و تمامیت ارضی را رعایت کنند.»
جک استرا، وزیر امور خارجه انگلیس که رییس دورهای اتحادیه اروپا بود، سخنان احمدینژاد را «کاملا غیرقابل پذیرش» توصیف و آن را محکوم کرد. حتی ترکیه نیز سخنان رییس دولت ایران را «دارای ماهیت ستیزهجویانه زمانی که به گفتگو، مصالحه و همکاری نیاز است» خواند.
این سخنان باعث شد تا «دنی گلیلرمن»، نماینده اسراییل در سازمان ملل نامهای به کوفی عنان، دبیرکل این سازمان بدهد و در آن مدعی شود: «فعالیتهای ایران نظیر تکذیب هولوکاست، تداوم حمایت از تروریسم، فعالیتهای هستهای، مواجهه با یک کشور دیگر سازمان ملل مغایر با منشور این سازمان است.»
باز هم تحریک جامعه جهانی با نفی هولوکاست
هنوز چند روز از سخنان واکنشبرانگیز احمدینژاد نگذشته بود که او در سفر استانی به سیستانوبلوچستان باز هم همان سخنان را تکرار کرد.
احمدینژاد که در جمع مردم سیستانوبلوچستان صحبت میکرد، به موضوع فلسطین اشاره کرد و گفت: «راهحل ما در این زمینه روشن است. ملت ما میگوید زمینهای فراهم شود تا تمامی فلسطینیها و کسانی که فلسطینیالاصل هستند در یک همهپرسی شرکت و نظر خود را در ارتباط با نوع حکومت اعلام کنند.»
او افزود: «اروپاییها میگویند در جنگ جهانی دوم شش میلیون نفر یهودی کشته شدهاند و این افراد ظاهرا بر ادعای خود نیز مصر هستند؛ تا جایی که اگر کسی با نظر آنها مخالفت کند با او برخورد میکنند. حتی وقتی که دانشمندان این نظریه را زیر سوال بردند با این دانشمندان برخورد و آنها را زندانی و مجازات کردند. معلوم هست شمایی که این ادعا را مطرح میکنید بر ادعای خود مصر هستید. اگر شما این جنایت بزرگ را مرتکب شدهاید چرا ملت مظلوم فلسطین باید تقاص این اشتباه و جنایت را بپردازد. چرا در قلب اسلام و فلسطین با توپ و تانک میخواهید قطعهای را به این مردم واگذار کنید؟ شما که این جنایت را کردهاید خوب است قطعهای از خاک خودتان اروپا، امریکا، کانادا و آلاسکا را در اختیار این افراد قرار دهید تا این افراد برای خود کشوری را تشکیل دهند. اگر هم شما این کار را انجام دهید ملت ما کوچکترین اعتراضی به شما نمیکند و در روز قدس نیز راهپیمایی علیه شما انجام نمیدهد. ما نیز دیگر شعاری علیه اسراییل نمیدهیم، بلکه از شما حمایت میکنیم.»
احمدینژاد با توجه به واکنشها به سخنانش اشاره کرد و گفت: «کسانی که مدعی آزادی بیان، دموکراسی و حقوق بشر هستند در برابر این منطق روشن به جای اینکه تواضع کنند، شروع کردهاند به اطلاعیه دادن و اینکه رییسجمهور ایران حرف خیلی زشتی زده و این رییسجمهور نمیتواند در جهان متمدن امروز یک انسان متمدن باشد. آنها صحبتها را محکوم کردهاند، بدون توجه به اصل موضوع.»
واکنشهای تند
این سخنان باز هم باعث شد تا اسراییل خود را در جایگاه مظلوم قرار دهد؛ سخنگوی وزارت خارجه اسراییل در سخنانی مدعی شد که «جهان چشمانش را بر حکومت ایران و برنامه هستهای ایران بگشاید. این نظرات افراطگرایانه رییسجمهور ایران چشم جامعه جهانی را باز کند و هر توهمی را درباره این رژیم کنار بگذارد.» در عین حال او خواستار ارجاع پرونده هستهای ایران از آژانس بینالمللی انرژی اتمی به شورای امنیت سازمان ملل شد؛ اتفاقی که چند ماه بعد رخ داد.
اتحادیه اروپا نیز در بیانیهای اظهارات احمدینژاد در نفی هولوکاست را به پرونده هستهای ایران پیوند داد و نوشت: «شورای اروپایی عمیقا نگران ناکامی ایران در ایجاد اعتماد نسبت به این موضوع است که برنامه هستهای ایران صرفا کاربردهای غیرنظامی دارد.»
در همین حال سخنان احمدینژاد نه تنها واکنشهایی بینالمللی را در پی داشت، بلکه یهودیان ایران هم نسبت به این سخنان واکنش نشان دادند. هارون یشایایی، رییس انجمن کلیمیان تهران در نامه به محمود احمدینژاد نوشت: «چگونه ممکن است فاجعه جنگ جهانی دوم و وقایع و اثرات آن که موجب نابودی حدود پنجاه میلیون انسان در نقاط مختلف جهان شده و میهن ما بیش از سایر نقاط جهان از آثار و عواقب آن لطمه دیده است را از پشت شیشه کدر تعصبهای روزمره سیاسی، عمدتا ناشی از فرهنگ سکولار غربی بررسی کرده، جنایات فاشیستهای هیتلری را توجیه پذیر جلوه داد؟» رییس انجمن کلیمیان تهران تاکید کرده بود که «ارزشهای انقلاب اسلامی و رهنمودهای امام راحل و نظام فکری دیرپا و ارزشمند ایرانیان را فدای احساساتی زودگذر و بهشدت سیاسی» نکند.
او افزود: «ارزشهای انقلاب شکوهمند اسلامی ملت ایران در برابر احساسات نژادپرستانه یا میهنپرستانه کاذب به سبک رضاخانی در توجیه کشتار یهودیان اروپا به دست فاشیستها کمرنگ شود و دفاع از حقوق مستضعفان و استقلال و آزادی که شعار دشمنشکن امام راحل بوده است به معارضه ناحق بیحاصل مذهبی و نژادی مبدل شود.» این نامه نیز با واکنشهایی انتقادی در داخل ایران روبهرو شد.
هزینهسازی هستهای
این سخنان هزینهساز احمدینژاد باعث شد تا جبههای متحد در جهان علیه ایران ایجاد شود. اسراییل با استفاده از این سخنان توانست بر کشورهای حامیاش که نقش زیادی نیز در پرونده هستهای ایران داشتند، تاثیر بگذارد و از سوی دیگر مواضع و رفتارهای دولت محمود احمدینژاد نیز در پیشبرد این موضوع شایان توجه بود.
به این ترتیب کشورهای جهان حتی کشورهای نزدیک به ایران مانند روسیه و چین رفتارشان در ارتباط با پرونده هستهای ایران با قبل متفاوت شد. پرونده ایران به فاصله کمی از سخنان تند و تیز احمدینژاد به شورای امنیت سازمان ملل رفت و نتیجه هم مشخص بود؛ تحریم پس از تحریم و قطعنامه پس از قطعنامه.
آذر ماه ۱۳۸۵، همایشی با عنوان «همایش بینالمللی بررسی هولوکاست: چشمانداز جهانی» در تهران برگزار شد و احمدینژاد در جمع تعدادی از میهمانان این همایش سخنرانی کرد.
برگزاری این همایش انتقادات تند و وسیع جهانی را برانگیخت. موضوعی که باز هم به محکمتر شدن جبهه جهانی تشکیل شده مقابل ایران منجر شد.
در همین اثنا وضعیت پرونده هستهای ایران نیز پیچیدهتر میشد و کشورهای مقابل ایران در این موضوع، مواضع سختتری نسبت به ایران اتخاذ میکردند.
سفر تاملبرانگیز به گواتمالا
حالا پس از حدود ۱۸-۱۷ سال از آن روزها، اسراییل که همواره مورد حمله کلامی احمدینژاد قرار میگرفت، در حال اجرای عملیات و حمله نظامی به نوار غزه است. محمود احمدینژاد که انتظار میرفت زبان به نقد و حمله به اسراییل بگشاید، این روزها در سکوت کامل است. او حتی چند روز قبل از حمله حماس به اسراییل در جریان عملیات توفانالاقصی و سپس حمله اسراییل به نوار غزه در قالب عملیات «شمشیرهای آهنین»، راهی یک سفر تاملبرانگیز شد. او پس از کش و قوسهای فراوان در جریان خروج از کشور بابت ضبط پاسپورتش در فرودگاه امام، راهی گواتمالا شد.
خبرگزاری تسنیم در خبری پیرامون حواشی سفر احمدینژاد نوشت: «صبح امروز برخی کانالهای خبری نزدیک به محمود احمدینژاد، رییسجمهور اسبق اعلام کردند که وی جهت شرکت در یک سمپوزیوم بینالمللی چهار روزه عازم کشور گواتمالا در امریکای مرکزی شده است. ساعتی بعد از انتشار این خبر، ادعا شد که برخی عوامل اطلاعاتی و امنیتی با حضور در فرودگاه امام خمینی (ره) ضمن ضبط گذرنامه احمدینژاد از سفر وی به گواتمالا ممانعت شده است.»
تسنیم به نقل از منابعی که آنها «منابع امنیتی» خواندند، نوشت: «پیشتر برخی دستگاههای امنیتی با توجه به وضعیت کشور گواتمالا و امکان تهدیدات امنیتی برای او در این سفر به وی گفته بودند که از این سفر خودداری کند.» تسنیم در ادامه نوشت: «به گفته این منابع، ایران در کشور گواتمالا سفارتخانه فعالی ندارد و از طرف دیگر رژیم صهیونیستی و بعضی گروهها نیز در این کشور فعالیت قابل توجهی دارند. این منابع گفتند که با توجه به اعلام پیشین به آقای احمدینژاد و همچنین جلوگیری از خطرات احتمالی امنیتی این سفر برای این مقام سابق کشورمان، از سفر امروز او به گواتمالا ممانعت به عمل آمد؛ رعایت جوانب امنیتی برای هرکدام از مقامات فعلی و سابق، صرفنظر از مواضع سیاسی آنها، جزو مسائلی است که دستگاههای امنیتی به صورت معمول به آن توجه دارند.»
با این وجود و همچنین انتقادات گسترده از سفر احمدینژاد، او راهی شد و پس از چند روز بازگشت. برخی افراد که دنبالکنندگان زیادی در شبکههای اجتماعی دارند در اظهاراتی عجیب از احتمال ربایش احمدینژاد از سوی اسراییل در جریان این سفر سخن گفتند. هرچند این اقدام بعید به نظر میرسید، اما رائفیپور که خودش نیز اظهاراتش دستکمی از سخنان آن سالهای احمدینژاد ندارد، آن را مطرح کرد.
او در یک پست توییتری نوشت: «ایران در گواتمالا سفیر ندارد. از طرفی کشور بسیار بی در و پیکری است و البته حیاط خلوت اسراییل! با توجه به تحریم احمدینژاد، احتمال ربایش او توسط صهیونیستها بالاست و بالطبع چنین اتفاقی تبعات زیادی برای ایران دارد. بله. به احتمال بسیار زیاد این اقدام دستگاه امنیتی صیانت از رییسجمهور اسبق کشورمان است.»
سکوت رییس دولتهای نهم و دهم، انتقاد روزنامه کیهان، حامی سینهچاک و تمامعیار سابق احمدینژاد را هم برانگیخت؛ این روزنامه در ۵۰ کلمه نوشت: «احمدینژاد که همه شهرتش را مدیون شعار نابودی اسراییل است امروز نسبت به بزرگترین حادثه فلسطین به اغما رفته و سکوت اختیار کرده است.» این روزنامه برای اینکه تنها به احمدینژاد انتقاد نکرده باشد، این وضعیت را برای حسن روحانی و محمد خاتمی نیز بیان کرد. این در حالی بود که این دو در همان روزهای اول اقدام به انتشار مواضع شان کرده بودند.
چرا احمدینژاد اینطور شد؟
شاید برای بسیاری سوال باشد که آن احمدینژاد سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۸ که با زبانی تند و آتشین علیه اسراییل صحبت میکرد و موضعگیریهایش در این باره باعث هزینههای سنگینی برای کشور شد، چرا این روزها موضعی ندارد. این موضوع را باید در چارچوب رفتارهای احمدینژاد پس از انتخابات ۱۳۸۸ بررسی کرد؛ آن زمانی که احمدینژاد نتوانست معاون اول دلخواه خود را منصوب کند و در ماجرایی دیگر اقدام به قهری ۱۱ روزه کرد که چرا نتوانسته است وزیر اطلاعات کابینهاش را برکنار کند. از همین رو او کمکم از مواضع جاری و ساری حاکمیت فاصله گرفت؛ البته که این فاصلهگیری دوطرفه بود؛ رسانههای حاکمیتی بهشدت احمدینژاد را مورد انتقاد قرار میدادند و در عین حال از احمدینژاد مدل ۱۳۸۴ دفاع میکردند.
نقطه عطف تفکرات احمدینژاد درباره اسراییل را میتوان در سخنان زبان و مغز متفکر منفصلش، اسفندیار رحیممشایی در سال ۱۳۸۷ یافت؛ آنجایی که او از دوستی مردم ایران و اسراییل سخن گفت. این سخنان با تندترین واکنشها در میان محافظهکاران روبهرو شد. از آنجا که احمدینژاد به نوعی مرید رحیم مشایی محسوب میشود، شاید این موضوع در تفاوت رفتاری او موثر بوده باشد. البته که او دارای شخصیتی مستقل است و گفتهها و نگفتههایش را نباید به پای شخص و اشخاص دیگری گذاشت. چنانچه احمدینژاد در طول دولت دومش نیز این اظهارات را ادامه میداد، اما به مراتب کمرنگتر از دولت اولش.
احمدینژاد در سالهای اخیر با کنشهایی تند نسبت به نهادهای امنیتی و حاکمیتی به سر خط رسانهها میآید؛ حالا اینبار نیز با سکوتش به سرخط رسانهها آمده است؛ سکوتی که روزنامههای محافظهکاران را مجبور به انتقاد کرده است؛ انتقادی که ۱۴ سال پیش میرحسین موسوی در مناظره با او درباره نفی هولوکاست مطرح کرده و از نتیجه آن گفته بود: «اروپا رابطهاش با اسراییل بهخاطر جنایت غزه بد شد، اما به دلیل این صحبتها آمد پشت سر اسراییل قرار گرفت. ما کجا توانستیم تامین منافع خودمان را درسطح جهان داشته باشیم.» یا انتقادات مهدی کروبی در همان بازه زمانی: «احمدینژاد با طرح مساله هولوکاست بیشترین خدمت را به رژیم اسراییل کرد و دنیا را به نفع اسراییل بسیج کرد.»
منبع: روزنامه اعتمادمنبع: آفتاب
کلیدواژه: احمدی نژاد جنگ غزه پرونده هسته ای ایران محمود احمدی نژاد سخنان احمدی نژاد رژیم صهیونیستی جمهوری اسلامی احمدی نژاد احمدی نژاد احمدی نژاد احمدی نژاد احمدی نژاد محافظه کاران نفی هولوکاست شورای امنیت بین المللی رییس جمهور سازمان ملل روز ها موضع گیری جنگ جهانی رییس دولت رسانه ها واکنش ها صبح نو باز هم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۵۹۲۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سه رقیب جدید قالیباف در کرسی ریاست مجلس؛ وزرای احمدی نژاد به صف شدند
شنیدهها حکایت از تعیین ۴ چهره از جانب برخی جریانات اصولگرا برای رقابت با محمدباقر قالیباف برای ریاست مجلسدوازدهم دارد. در طرف دیگر نیز ارزیابیها درباره مسعود پزشکیان از جانب اصلاحطلبان، مستقلین و میانهروها ادامه دارد.
به گزارش اعتماد، انتخاب رییس مجلس دوازدهم مختصاتی متفاوت از ادوار قبل دارد؛ رقابتی برای ریاست در بهارستان و تعیین سهمها در بین اصولگرایان، انتخاباتی برای وزنکشی جریانها و عرضهاندام چهرهها.
شنیدههای اعتماد حکایت از تعیین ۴ چهره از جانب برخی جریانات اصولگرا برای رقابت با محمدباقر قالیباف برای ریاست مجلس دوازدهم دارد؛ مجتبی ذوالنوری، نصرالله پژمانفر، علی نیکزاد و منوچهر متکی.
بر اساس توافق صورت گرفته مقرر شده تا در نهایت هرکدام از این ۴ چهره که اقبال بیشتری برای رایآوری داشتند در صحنه رقابت باقی بمانند و سه نفر دیگر به حمایت از وی وارد شوند. معرفی چهره یا چهرههایی از جانب جریانات دیگر اصولگرا دور از انتظار نبود.
از یک طرف رائفیپور از ماههای قبل نقدهای خود به شیوه مدیریت قالیباف را علنی کرده بود و در ماجرای معاون سیاسی وزارت کشور و بخشنامه جنجالی انتخاباتی آن شمشیر از رو برای قالیباف و قالیبافیها بسته بود. سعید محمد که تنشهای پیدا و پنهانش با قالیباف مثنوی هفتاد من کاغذ بود؛ از ماجرا و حواشی تلاش برای ردصلاحیت سعید محمد که نوعی بازتاب از پرونده هلدینگ یاس بود تا رایزنیها برایعدم انتخاب محمد به عنوان وزیر در کابینه رییسی و گلایههای محمد از سنگاندازی نمایندگان نزدیک به قالیباف در زمان مدیریت او در مناطق آزاد.
همان روایتی که خود محمد نیز بعد از ماهها سکوت در گفتوگویی با خبرگزاری خبرآنلاین در زمستان گذشته مطرح کرد. گفت: «ما مدارکی داریم و اشخاصی هستند که حاضرند دخالت ایشان در ماجرای معرفی من به عنوان وزیر راه را علنا مطرح کنند. این اتفاق ۱۰۰درصد رخ داده بود و برخی از عزیزان مجلس که آن زمان جزو هیات رییسه بودند این را به من گفتند که در این موضوع دخالت شده است و از همه مهمتر خودِ آقای رییسی بود که در مجلس اعلام کرد که نظرم فردی دیگر بود ولی فشار آوردند و نظرم را تغییر دادند.»
اسفندماه سال گذشته نیز محمد در گفتوگویی با خبرگزاری ایلنا گفت: «چرا ایشان هیچوقت درباره ابهامات موجود در خصوص تخلفات در هلدینگ یاس، موضوع توقف بحث تحقیق و تفحص از شهرداری تهران قبل از انتخابات ریاستجمهوری سال ۹۶ توسط مجلس دهم، موضوع تک رای خانم الهه راستگو به ایشان جهت تصدی پست شهرداری تهران، موضوع تراولهای واگذارشده به اشخاص، موضوع فرزندانش و دهها موضوع دیگر هیچگاه بازخواست نشده و پاسخگو هم نبوده است. این مصونیت به خاطر چیست؟».
از مجموع این احوالات تدارک رقابت برخی جریانات اصولگرا برای رقابت با قالیباف بر سر کرسی ریاست مجلس دوازدهم دور از انتظار نبوده و نیست. در مقابل اما جریان قالیباف نیز از انسجام منتخبان مجلس دوازدهم حول محور ریاست او، حتی پیش از برگزاری دور دوم انتخابات میگویند.
روزنامه اینترنتی فراز گزارش داده است که هتل بزرگ تهران، چهارشنبه و پنجشنبه هفته گذشته میزبان منتخبان مجلس دوازدهم بود؛ ضیافتی که از ۲۴ ساعت مانده به برگزاریش خبرساز شده و داد منتقدان محمدباقر قالیباف را بلند کرده است. فارغ از ارزیابیها از این همایش که با عنوان «لاکچری» در فضای مجازی بازتاب داشته است نزدیکان قالیباف اما از حضور بالغ بر ۱۲۰ نفر در این همایش میگویند که نشان از پتانسیل دوباره رایآوری او برای رسیدن به صندلی ریاست دارد.
فروردینماه امسال حمیدرضا ترقی که در جریان دور اول انتخابات مجلس در کمیته انتخابات شورای ائتلاف فعالیت میکردند به خبرگزاری خبرآنلاین میگوید؛ «به نظر میرسد که برای ریاست مجلس شاهد رقابت تنگاتنگ خواهیم بود کما اینکه نامزدها از حالا تلاش خودشان را برای یارگیری از میان منتخبین، شروع کردند». او رقابت اصلی را بین قالیباف و متکی میداند و معتقد است نبویان داعیه ریاست مجلس ندارد.
پیش از این یک نماینده از رایزنی منوچهر متکی با منتخبان مجلس برای نامزدی ریاست مجلس شورای اسلامی خبر داده بود، اما دفتر متکی هرگونه رایزنی و تماس تلفنی او با این نماینده مجلس را تکذیب کرد و گفت: متکی نه تنها هیچگونه تماس تلفنی با نماینده مجلس درباره اعلام آمادگیاش برای ریاست آینده خانه ملت نداشته است، بلکه بارها در گفتوگو با رسانههای مختلف تاکید کرد که در این باره در ۷ خرداد اظهارنظر خواهد کرد.
علیرغم این موضعگیری دو پهلو از جانب سرلیست فهرست شورای وحدت (جامعتین، انجمن اسلامی مهندسین و…)، او اواخر فروردینماه جلسهای با حدود یکصدتن از منتخبان جدید برگزار و بر «ضرورت تحول در رویکردها و کارکردهای مجلس دوازدهم» تاکید کرد. متکی در همین جلسه کنایهای به قالیباف زد که «خانه ملت به سمت ریاست محور حرکت کرده در حالی که باید به سمت صحن محور باشد.»
متکی که در لیست شورای وحدت حضور داشت، شب پایانی تبلیغات انتخابات مجلس دوازدهم، وارد فهرست جوان تازه سر برآورده اصولگرایان یعنی علیاکبر رائفیپور، از جریانات دیگر اصولگرا شده بود، انگار که تحت تاثیر عقاید رائفیپور قرار گرفته که اینچنین به مدیریت مجلسحملهور شده است. علاوه بر این ابوالفضل ابوترابی اردیبهشت ماه سال جاری در گفتوگو با خبر ایرنا از رایزنیهای نامزدهای ریاست مجلس با منتخبان مجلس دوازدهم خبر داد و گفت که محمد باقر قالیباف در حال برگزاری نشستهایی به صورت فردی و جمعی با منتخبین مجلس دوازدهم با موضوع و دستور کار ریاست مجلس آینده است.
نماینده مردم نجفآباد در مجلس یازدهم با بیان اینکه «مجتبی ذوالنوری، علی نیکزاد و منوچهر متکی نیز دیدارهای فردی و جمعی با منتخبین مجلس دوازدهم برای معرفی خود به عنوان نامزد ریاست مجلس و ارایه برنامههایشان برنامهریزی کردهاند»، گفت: «ذوالنوری، علی نیکزاد و منوچهر متکی در تماسهای تلفنی با بنده، آمادگیشان برای نامزدی ریاست مجلس آینده را اعلام کرده و عنوان کردند که با توجه به اینکه این توانمندی را برای بر عهده گرفتن ریاست مجلس آینده در خود میبینند پا در عرصه گذاشتهاند».
ابوترابی خاطرنشان کرد: آقای قالیباف نیز در مذاکرات حضوری که با بنده و نمایندگان داشتند، آمادگی خود برای ریاست مجلس آینده و نامزدی برای این جایگاه را اعلام کردند. چهار چهره مورد اشاره نمایندگان و چهرههای سیاسی مختلف برای رقابت با قالیباف البته نزدیکیهای سیاسی با جریان دولت نیز دارند.
جلال محمودزاده نماینده مجلس یازدهم در گفتوگو با خبرآنلاین در این باره گفته است: دولت احساس میکند برای ریاست مجلس رقبایی وجود دارند و مانند مجلس قبل نیست. در حال حاضر ۵ نفر از منتخبین به صورت مستقیم برای ریاست مجلس اعلام آمادگی کردند، بنابراین شرایط مجلس دوازدهم مانند مجلس قبل نیست که قالیباف تنها کاندیدای ریاست مجلس باشد. لذا دولت این نکته را دریافت کرده کما اینکه از میان داوطلبین ریاست مجلس چهرههایی حضور دارند که از قالیباف بیشتر به دولت نزدیک هستند. لذا یکی از دلایل علنی کردن اختلافات دولت و مجلس همین نکته است. دلیل عمده هم این است که دولت برنامه اقتصادی برای ارایه ندارد.
کاندیداتوری پزشکیان برای ریاست؛ خیلی دور، خیلی نزدیکشنیدههای اعتماد همچنین حاکی از این است که منتخبین مستقلین و اعتدالیها مدعی داشتن حدود ۱۰۰ کرسی در مجلس دوازدهم هستند و بر این اساس در فکر معرفی کاندیدایی برای ریاست مجلس.
سلمان اسحاقی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان در خصوص نایبرییسی مسعود پزشکیان در مجلس دوازدهم، گفت: با توجه به عملکرد دکتر پزشکیان و همچنین حضور مجدد ایشان در مجلس دوازدهم که مورد توجه مقام معظم رهبری قرار گرفتند، بعضی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در حال رایزنی با پزشکیان هستند تا به عنوان یکی از نواب رییس در مجلس دوازدهم حضور داشته باشند.
اسحاقی در این باره گفته است که «پزشکیان سابقه نایبرییس و وزارتخانه داشتند و سالهای اخیر نشان دادند فراتر از جریانهای سیاسی در حوزههای مختلف پیگیریهایی را در حوزه بهداشت و درمان داشتند و همیشه در دولت سیزدهم تاکید داشتند باید قانون اجرا شود و نظارت بر اجرای قانون اتفاقات خوبی را رقم بزند. بعضی از منتخبین و نمایندگان فعلی از ایشان درخواست کردند، به عنوان نایبرییسی در مجلس دوازدهم حضور داشته باشند».
نکتهای که درباره احتمال کاندیداتوری پزشکیان مطرح میشود گفتوگوی او بعد از برگزاری انتخابات مجلس است. گفتوگویی که به معنای حمایت او از تداوم ریاست قالیباف تلقی شد در حالی که اصل گفتوگو درباره تنش بین حمیدرسایی و جریان قالیباف و طرح موضوعاتی از قبیل ریاست حمید رسایی بر این مجلس بود که پزشکیان در ارتباط با این موضوع واکنش نشان داد.
بر اساس شنیدههای اعتماد گزینه دیگر مطرح شده در این باره برای تفاهم جریان مستقلین و قالیبافیها تعیین یک سهم برای نایبرییسی، دو عضو دیگر هیات رییسه و سه رییس کمیسیون است.
موضوعی که هنوز درباره آن جمعبندی نشده است. پزشکیان خود نیز در فروردین ماه سال جاری در گفتوگو با انصاف نیوز درباره برخی نقدها به آنچه حمایت او از قالیباف خوانده شده، گفت: در مقایسه با افرادی که بیاحترامی میکنند و با تندروی چارچوبها را نادیده میگیرند گفته شد که قالیباف در مقام مقایسه با آنها که به جز حرف زدن و شعار دادن کاری نمیکنند در وضعیت متفاوتی قرار دارد.
پزشکیان درباره ضرورت تشکیل فراکسیون میانهروها در مجلس دوازدهم گفت: لازم است که در شرایط فعلی فراکسیون میانهروها در برابر تندروهایی که نرسیده شمشیر کشیدهاند و به دنبال قلع و قمع کردن دیگران هستند در مجلس آینده بهطور منسجمی شکل بگیرد. با وجود آنکه مجلس جایگاه خود را به تدریج از دست داده است اما در همین شرایط هم در صورتی که گروهی منطقیتر و عاقلتر حاکم شود میتواند وضعیت را کمی رو به بهبود کند.
آناتومی یک رقابت؛ رقابت جریانها یا مسابقه چهرههادر کنار چهرههای سازماندهی شده توسط جبهه متحد ایران و شخص قالیباف و گزینه مستقلین مجلس دوازدهم چهرههای پراکنده دیگری نیز هستند که داعیه ریاست دارند. سید محمود نبویان که نامش در چند فهرست اصولگرایی قرار داشت توانست رأی اول تهران را در انتخابات مجلس شورای دوازدهم به خود اختصاص دهد. حضور او در رای لیست تهران این فضا را ایجاد کرده که میتواند یکی از گزینههای ریاست باشد.
با این وجود نباید فراموش کرد که نبویان چهره شاخص جریان پایداری است و در صورتی او میتواند برای جایگاه ریاست مجلس مدعی باشد که پایداریها از او حمایت کنند. تا اینجای کار اما اراده لیست مشترک پایداریها با قالیبافیها برای مرحله دوم مساله عرضاندام پایداریها مقابل قالیباف را با اما و اگرهایی همراه کرده است. اما و اگرهایی که کاندیداتوری نبویان برای جایگاه نایبرییسی را محتملتر نشان میدهد.
البته سخنرانی او در جلسه هماندیشی به دعوت تعدادی از منتخبان مجلس دوازدهم برای تشکیل فراکسیون واحد نیروهای انقلاب در مجلس دوازدهم نشان از تعیین نقش کلیدی در راهبری فراکسیون اکثریت مجلس دوازدهم دارد اما حتی این مساله هم نمیتواند جایگاه او به عنوان رییس مجلس را قطعی کند.
همزمان با برگزاری جلسه نبویان با منتخبان جدید مجلس حمید رسایی نیز جلسهای با جمعی از منتخبان جدید مجلس برگزار کرد. خبرگزاری ایلنا در تشریح این جلسه نوشته است که «احتمالا یکی از مهمترین محورها و موضوعاتی که در جلسه امروز مطرح میشود موضوع انتخابات هیات رییسه مجلس و ریاست مجلس در دوره آینده باشد.» این خبر احتمال داده که «برخی افراد بیرون از مجلس جزو متولیان برگزاری آن باشند.»
علیرغم رای قابل توجه حمیدرسایی و تنش یکتنهای که در ماههای اخیر با تیم قالیبافیها هدایت کرده است به نظر نمیرسد حمید رسایی نیز مقبولیت کافی را در بین منتخبین مجلس دوازدهم برای ریاست داشته باشد.
نباید از نظر دور داشت که ترکیب نهایی بهارستان در دور دوم انتخابات تعیین میشود و تعداد افزایش به هر کدام از جریانها میتواند در تصمیم نهایی تاثیرگذار باشد. علیرغم اظهارات غلامرضا نوری قزلجه، رییس فراکسیون مستقلین مجلس یازدهم و منتخب مجلس دوازدهم که اخیرا گفته است «این احتمال وجود دارد که ریاست قالیباف از بیرون مجلس شارژ شود و من این را رد نمیکنم» اما به نظر میرسد در صورت رد دیدگاه نوری قزلجه رقابت اصلی برای ریاست در یک مثلث برقرار باشد.
گروهی که به عنوان مستقلین شناخته میشوند- اگرچه نوری قزلجه گفته است هنوز برای این فراکسیون احتمالی نامی انتخاب نشده است- و مسعود پزشکیان را مد نظر قرار داده است، چهره نهایی از بین ۴ کاندیدای مورد نظر جبهه متحد یاران و شخص محمد باقر قالیباف.
هنوز دور دوم انتخابات مجلس دوازدهم برگزار نشده اما سطح تنشها بین برخی جریانات اصولگرا و قالیبافیها درباره ریاست بالا گرفته است و صحبت از اتهامات جدید در میان است.
کامران غضنفری که جزو منتخبان تهران برای ورود به مجلس دوازدهم است در یادداشتی که اخیرا منتشر کرده، مدعی دادن وعدههایی از جنس وام و خودرو و عضویت در کمیسیون مورد علاقه در عوض رأی دادن به ریاست قالیباف شده است. او در این یادداشت مدعی شده؛ «یکی از اطرافیان جناب قالیباف، تلفنی از اینجانب برای دیداری در مجلس شورای اسلامی دعوت کرد.
موضوع را که سوال کردم، گفتند که حضوری با هم صحبت خواهیم کرد. در زمان وعده کرده شده به طبقه دهم ساختمان شیخ فضلالله نوری رفتم. در آنجا به غیر از خود میزبان، دو نفر دیگر از نمایندگان منتخب شهرستانها هم حضور داشتند. پس از احوالپرسی و بیان مقدماتی، متوجه شدم که موضوع اصلی، جلب نظر نمایندگان جدید برای ریاست آقای قالیباف میباشد.
از بنده در مورد کمیسیونی که مایل به عضویت در آن هستم سوال کردند و هنگامی که گفتم کمیسیون مربوطه ظاهرا متقاضی زیاد دارد و احتمالا نوبت به بنده نخواهد رسید، گفتند این چه حرفی است؟ چه کسی از شما شایستهتر! بعد هم لیست افرادی که اظهار تمایل برای عضویت در آن کمیسیون کرده بودند را یکی یکی میخواندند و میگفتند مثلا آقای شماره یک را به کمیسیون الف میفرستیم، آقای شماره ۲ را به کمیسیون ب میفرستیم، آقای شماره ۳ را به کمیسیون ج میفرستیم و… یعنی که جای شما در این کمیسیون محفوظ است و دغدغه رفتن به آن کمیسیون را نداشته باشید و ما خودمان آن را حل خواهیم کرد!»